در دنیای آکادمیک همیشه بین اون چیزی که دلمون میخواد بهش دست پیدا کنیم و اون چیزی که الان در حال حاضر هستیم فاصله هست و همین جراتِ حرکت رو از ما میگیره. اینکه چیزی نیست،

خیلی وقت‌ها خیلی‌هامون هستیم که حتی اجازه نمیدیم آرزو‌هامون رو توی ذهنمون تصور کنیم. منم همینطور بودم و هنوز هم یه جاهایی خیلی شدید میاد سراغم واین همش از اون احساس شک و تردیدی هست که درون ما هست. همینه که میگن ذهن هم بهترین دوست ماست و هم بزرگترین دشمن ما
.
ذهن همونطوری که مهم ترین قدرتِ تو در دنیای اتفاقات و ریسرچه میتونه بدترین نقد کننده و دشمنت باشه که مدام بهت میگه به خودت و توانایی هات شک کن و تو کافی نیستی. یا که تورو از شکست می ترسونه و مدام بهت میگه اگه نشه چی اگه به بیماریت غلبه نکنی چی اگه مردی چی... به نظر من این مورد آخری مهم تر هم هست. اصلا اگر شکستی وجود داشته باشه چه اتفاقی می افته؟

ماه‌ها با خودم فکر کردم که با هر شکست توی مسیری که میرم حالا می‌تونه اکسپت یه بیمار بدخیم یا هرچیز مرتبط دیگه‌ای، یه نکته هست که خیلی مهمه. اونم اینه که من انقدر شجاع بودم که ریسک کردم و این مسیر رو انتخاب کردم. می‌تونستم همیشه از تایید نشدن بترسم و آهسته قدم بردارم و محافظه کارانه فقط جایی صحبت کنم که بدونم تاییدم می‌کننو همراه بیمار بدخیم هم نباشم
بدون اگر توی ذهنت آرزو می‌کنی کهسلامت باشی این اصلا غیرممکن نیست. اگر از من بپرسی میگم بله الان که اول راهی برات ممکن نیست ولی تو باید در این مسیر جلو بری و تلاش کنی و اجازه بدی زندگی هر روز جواب تلاش هاتو بهت بده

و تورو از لحاظ کیفی  به سطحی برسونه که بتونی به سمت خواسته ات حرکت کنی به شرطی که مدام آرزوت جلوی چشمت باشه و منصرف نشی و اون رسیدن به سلامتیه
ممکنه الان فکر کنی حرفهای من در رابطه با مسیر تو و آرزوهات یه سری حرف ساده باشه ولی من با تمام وجودم تجربه کردم که یه روزی بلند میشی و می‌بینی چقدر نزدیک شدی و چقدر شبیه شدی. شبیه همون چیزی که نیاز بود تا به آرزوهات برسی و دیگه حتی از تصورش هم نمی‌ترسی. یه روز می بینی دیگه نمی‌ترسیکه میتونی بیماریتو قبول کنی و با جرات بگی قطعا خوب میشم خداوندم هست پزشکم هست و قدرت درونم

میخوام بگم هیچ وقت از تصور آینده نترس. فکر نکن تو کجا و آرزوهات کجا خواسته هات کجا. تنها کاری که باید بکنی اینه که توی همون مسیر قدم برداری و جلو بری.

مطمئن باش راه مرحله به مرحله برات روشن میشه. حتی ممکنه برای سال آینده‌ات یه آرزویی داشته باشی و بگی چرا هنوز نمیدونم و من میگم حتی همین مقیاس یک ساله هم ماه به ماه روشن میشه چه برسه به اینکه برای چند سال بعد ایده و هدف  و پشتکار داشته باشی و توکل