با توجه به اینکه از سالها پیش تا کنون سرطان پستان به عنوان شایع ترین سرطان در بین زنان بوده است ، تلاش های بسیاری در زمینه روش های درمانی با کمترین عوارض و بیشترین تاثیر درمانی شده است.

بخشی از درمان سرطان سینه عمل جراحی ست. در گذشته تنها عمل جراحی رایج برای درمان این بیماری، عمل ماستکتومی بوده است که در آن پستان بیمار به طور کامل برداشته می شد، بدون توجه به این که چقدر از بافت سینه درگیر باشد.

در دهه هفتاد میلادی، توسط جراح ایتالیایی پروفسور ورونزی روش جدیدی ابداع شد که در آن نیازی به برداشتن کامل سینه نبود.( البته این روش در مورد تمام بیماران قابل اجرا نبوده و نیست و بسته به مورد ، پزشک تشخیص می دهد آیا باید امکان انجام این روش برای بیمار مطرح شود یا خیر.)این روش به دلیل مزایایی که دارد، خیلی زود به روش استانداردی در جراحی سرطان سینه تبدیل شد،همچنین پیگیری های بلند مدت در مورد تعداد بسیار زیادی از بیماران موثر بودن آن را نیز ثابت کرد . این روش لامپکتومی نام دارد.

 در این روش ضایعه سرطانی پستان با یک حاشیه یک تا ده میلی متری از بافت سالم پستان برداشته می شود ولی فرم سینه حفظ می شود و نیازی به بازسازی سینه و استفاده از پروتزپستان نیست (البته بستگی موفقیت این روش به مهارت و علم جراح بسیار زیاد است، در صورت عدم مهارت جراح امکان بازگشت مجدد بیماری و بیشتر از آن، بدفرم شدن سینه وجود دارد.). در این روش بعد از عمل، حتما باید پستان ها با دوز استاندارد پرتودرمانی شوند (معمولا 30 جلسه بیست دقیقه ای در سی روز متوالی) تا امکان عود بیماری در بقیه نسج پستان نباشد. این کار با دستگا ه های جدید امروزی عوارض چندانی ندارد.

در این روش امکان عود کمی بیشتر از جراحی به روش ماستکتومی ست (جراحی لامپکتومی امکان سرطان در بقیه اعضای بدن را افزایش نمی دهد.) که انجام پرتودرمانی امکان عود را در حد چشمگیری کاهش می دهد. همچنین پیگیری و معاینات دوره ای 3 الی 6 ماهه (حداقل تا 5 سال) بسیار مهم می باشد و باید به صورت مرتب انجام شود. با انجام معینات دوره ای خطر عود بیماری کنترل می شود و در صورت عود، فورا شناسایی و درمان می شود.

اگر بیمار میل به انجام، امکان و یا دسترسی به پرتو درمانی و پیگیری های بعدی را نداشته باشد، این روش به هیچ عنوان روش مناسبی برای بیمار نخواهد بود(البته عوامل دیگری نیز در تشخیص مناسب یا نامناسب بودن این نوع جراحی برای بیمار وجود دارد که در ادامه توضیح می دهیم.)

طبق تحقیقات میزان رضایت از نتیجه عمل در بیمارانی که عمل جراحی لامپکتومی انجام داده اند نسبت به بیمارانی که عمل ماستکتومی انجام داده اند به طور چشمگیری بیشتر است. در بسیاری موارد علاوه بر لامپکتومی همزمان جراحی کوچک کردن و فرم دهی پستان هم انجام می شود که باعث زیبایی بیشتر نیز می شود و این نیز در تامین رضایت بیماران بی تاثیر نیست.

حفظ روحیه برای بیماران سرطانی در طول درمان بسیار مهم و در روند درمان بسیار موثر است (به دلیل درد بسیار زیاد و ترس فراوانی که از بیماری سرطان در جامعه وجود دارد،معمولا بیماران سرطانی و خانواده هایشان تحت تاثیر شوک سرطان، دچار آشفتگی و مشکلات روحی می شوند.در مقاله ای دیگر حتما به لزوم رسیدگی به این آشفتگی ها می پردازیم.)، از آنجا که حفظ زیبایی برای بانوان بسیار مهم است،عمل جراحی لامپکتومی برای بسیاری از بیماران نسبت به ماستکتومی الویت دارد و به حفظ روحیه آنان کمک فراوانی می کند.اما پزشک باید تشخیص دهد با توجه به سایز توده و نسبت آن به اندازه پستان (اگر توده بزرگ و یا حجم پستان کم باشد امکان دفرمیته پستان زیاد است.)، میزان بافت سالم اطراف آن (هر چقدر میزان بافت سالم اطراف تومور بیشتر باشد، امکان بازگشت مجدد بیماری کمتر است. ) و همچنین اطمینان از عدم وجود کانون سرطانی دیگر(با تصویربرداری) ، آیا امکان انجام عمل لامپکتومی با استفاده از تکنیک های این نوع جراحی برای بیمار وجود دارد یا خیر. بعد از تصمیم تیم پزشکی، اگر امکان حفظ پستان وجود داشته باشد، جراح همه مزایا ، معایب و خطرات احتمالی جراحی لامپکتومی را با بیمار در میان می گذارد و در نهایت این بیمار است که انتخاب می کند کدام روش ممکن برای او انجام شود ( اگر توده بزرگ باشد ممکن است اول با شیمی درمانی یا هورمون درمانی اقدام به کوچک کردن توده شود و بعد در صورت امکان ، مجددا انجام جراحی لامپکتومی مطرح گردد. البته گاهی نیز راهی جز جراحی ماستکتومی وجود ندارد.).

پس در درجه اول در انتخاب جراح خود دقت کنید و بعد از آن به تصمیمات پزشکی جراح اعتماد کنید.